Od Sakiego - "Życie krętymi ścieżkami wodzi"

Życie krętymi ścieżkami wodzi

Jakby nie chciało nas, byśmy doszli do końca

Jakby chciało nas wpuścić w maliny

I nigdy nie wypuścić

Tak stoję teraz ja

Saki Dalais

Na rozstaju dróg, gdzie jedna idzie dalej

A druga prowadzi do malin

Wiem, że chciałbym zostać

Tu jest mój dom, przyjaciele, moje maliny

Ale czego nauczę się w świecie

Gdzie wszystko wiem?

Może nie jestem gotów

Postawić ten pierwszy krok

Prosto lub w stronę owoców

Może nie jestem gotów

Zadecydować

Czy wolę odejść

Czy może zostać

Jeśli odejdę, to daleko

I nigdy nie wrócę

Nie zobaczę więcej tych śnieżnych zasp

Tego białego lasu

Który był dla mnie całym życiem

Tęsknić oczywiście będę, bo jakby tu

Nie tęsknić?

Za domem, za życiem, które się kochało?

Za przyjaciółmi, których się poznało?

Choćbym miał świat wielki zobaczyć

Najpiękniejsze cuda spotkać

Serce nie zapomni, nawet gdyby chciało

Ja, Saki Dalais, syn Amerna Dalais

Co poświęcił całego siebie, by mnie wychować

Złamię serce i odejdę

Nie. Nie mogę.

To nie ten dzień i nie ta droga

Nie ta pora, nie te gwiazdy

Może jeszcze się coś zmieni

I będę świadkiem, by to zobaczyć

Żegnaj, ścieżko w nieznane

Witajcie z powrotem, zmrożone maliny

Jeszcze nigdzie się nie wybieram

Nie ma tak łatwo!

Pewnie będę ledwo koniec z końcem wiązał

I co z tego?

Jest coś ekscytującego w niepewności jutra

W obawie, czy na jutro starczy

Czy się nora nie zawali

Czy mnie nikt zaraz nie zje

Dreszcz emocji! Co się zdarzy?

Na podróży to bym wiedział

Będę iść, o tej zacznę polować

A tutaj może ktoś wpadnie na herbatę

Albo znowu to ja wpadnę, tylko że do zaspy

Nie obchodzą mnie podróże

I cudy tego świata

Niech mnie pocałują w... nos

Ja się jeszcze nie wybieram

Niech mnie wołają, ile chcą, ile mogą

Ja jeszcze kija włóczykija nie przyodziewam

Słowa: 301 = 20 KŁ