Sarin

Giulialibard

Poznanie istotą życia.

Imię: Sarin

Ród: Dziedziczka germańskiego rodu Schraderów

Wiek: 6 lat

Płeć: Wadera♀

Rasa: Folix

po matce; rasa ojca nieznana

Stan: Mieszkaniec

Stanowisko: Zgodnie ze swoją ideologią życiową, tuż po dotarciu na ziemię Królestwa Północy Sarin zajęła stanowisko odkrywcy, aby móc gorliwie uzupełniać państwowe archiwa, kroniki oraz mapy o szczegółowe opisy terenów krainy, z której pochodzi.

Charakter: Od urodzenia Sarin usilnie starała się upodobnić zarówno charakterem, jak i wyglądem do reszty członków swojej rodziny oraz rozbudzić w sobie cechy charakterystyczne dla matczynego rodu. I faktycznie, pod niektórymi względami wyszło jej to bezbłędnie. Cechuje się ona bowiem ponadprzeciętnym sprytem oraz zamiłowaniem do sztuczek. Uwielbia rozwiązywać zagadki, łamigłówki, łączyć fakty do kupy oraz dzielić się swoimi (niekiedy wyjątkowo trafnymi) spostrzeżeniami. Do niemalże każdej rozmowy wplata drobne uwagi względem otaczającego ją świata, jego polityki, przekonań i tradycji. Jest typem melancholika, jak również okazjonalnym filozofem.

Wadera jest również wyjątkowo ciekawa świata. I chodź w przeciwieństwie do reszty członków rodziny nie wykazuje najmniejszego zainteresowania tematem alchemii czy medycyny, uwielbia podróże, poznawanie nowych lądów, mórz oraz miast. Fascynuje ją społeczeństwo, zachowania innych wilków oraz procesy, które doprowadziły do powstania wielu odrębnych cywilizacji opartych na indywidualnej wierze, przekonaniach czy przesądach różnych ras. Sarin bywa jednak podejrzliwa względem obcych oraz nieśmiała w towarzystwie nowopoznanych wilków, dlatego zazwyczaj swoje badania i przemyślenia opiera na obserwacji innych zwierząt z perspektywy trzeciej osoby.

Dzięki swojej przebiegłości oraz zdolności perswazji, w wymagających tego sytuacjach jest w stanie manipulować swoim rozmówcom, aby osiągnąć określony cel. Nienawidzi przegrywać, dlatego kwestia wygranej oraz przewagi nad każdym z przeciwników ma dla niej ogromne znaczenie. Przez to uwielbia grać w rozmaite gry, nawet te hazardowe, przy których niejednokrotnie zdarza jej się kantować. Przez swoje zamiłowanie do współzawodnictwa nawet w drużynowych zadaniach potrafi lekko utrudniać zadanie swojemu partnerowi tylko po to, żeby samej osiągnąć lepszy wynik.

W życiu prywatnym jest jednak uczciwa i lojalna. Wyznaje zasadę, że kluczem do zdrowej relacji są szczere rozmowy oraz brak tajemnic. Ze względu na swoje pochodzenie, nienawidzi zatajania istotnych faktów, dlatego od swoich przyjaciół oczekuje stuprocentowej szczerości. O ironio, mimo swojego zamiłowania do kantów i pół-dozwolonych ruchów w grach, gardzi oszustami i krętaczami. 

Wygląd: Mimo nieczystości swojej krwi, Sarin wyglądem niezaprzeczalnie przypomina rasowego Folixa. Jest ona drobną acz majestatyczną wilczycą o dumnej prezencji. Wyróżnia ją smukła, wręcz lisia linia pyska, która przyozdabia para przenikliwie zielonych oczu. Zgrabne proporcjonalnie dłuższe łapy oraz długi, puszysty ogon. Jej ciało pokryte jest gęstym, rudo-kremowym futrem, którego odcień widocznie jaśnieje na brzuchu, szyi, pysku oraz przy końcówce ogona. Przyciemnione łapy oraz uszy razem z charakterystycznym kolorem sierści widocznie upodabniają ją do lisa, co w połączeniu z jej drobną posturą doprowadza do częstych pomyłek.

Żywioł: Ogień

Moce: Dzięki temu, że wadera posługuje się zaledwie jednym żywiołem, opanowała ona władanie nim niemalże do perfekcji. Dzięki temu jest w stanie:

 > wzniecać ogień z niczego, a także utrzymywać rozpalony już wcześniej płomień przy życiu nawet w niesprzyjającym emu środowisku,

 > formować małe kule magmy, którymi jest w stanie ciskać na odległość niecałych pięciu metrów,

 > podgrzewać swoje ciało do tego stopnia, aby jej futro zaczynało płonąć (nie ulegając jednak procesowi spalania),

 > zostawiać za sobą drobne, błękitne ogniki, które mają wskazywać drogę innym wędrowcom.

Jest ona również odporna na działania wysokich temperatur, dzięki czemu może bez problemu przechodzić przez ogień, podróżować w pełnym słońcu lub pływać we wrzącej wodzie. Umiejętność ta nie spisuje się jednak dobrze w sercu lodowej krainy, dlatego wadera dużą część swojej energii marnuje na wyrównywanie temperatury swojego ciała.

Rodzina: Matka – Fosforia, ojciec nieznany. Wychowana przez ciotkę Izo oraz wuja Dante w towarzystwie trójki młodszego, przybieranego rodzeństwa – Sao, Franco i Fridy.

Partner: Brak.

Potomstwo: Brak.

Miejsce Zamieszkania: Wadera zamieszkuje małą, przytulną pieczarę na terenie Dystryktu I, tuż przy granicy Ulove.

Patron: Patronem Sarin jest nie kto inny, jak Lome-Imri. Wzbudzająca skrajne emocje bogini pecha, łamigłówek, nieszczęść i klątw. Choć wadera doskonale zdaje sobie sprawę z tego jak tragicznymi partiami życia włada jej patronka, tak nijako utożsamia się ona z postacią Lome-Imri. Jest to spowodowane głównie przydomkiem Przeklętego Dziecięcia, jakim posługuje się Bogini.

Umiejętności:

Intelekt: 20 | Siła: 5 | Zwinność: 15 | Szybkość: 15 | Latanie: 0 | Pływanie: 5 | Magia: 15 | Wzrok: 10 | Węch: 10 | Słuch: 5 |

Historia: Sarin wywodzi się ze starego, szanowanego germańskiego rodu Schraderów, którego korzenie sięgają tysięcy lat wstecz. Płynie w niej krew setek pokoleń dumnych, czystokrwistych folixów, których dumy i zasługi w dziedzinie alchemii oraz medycyny niejednokrotnie obiegały cały świat, zmieniając życie jego mieszkańców na lepsze. Mimo tak imponującego rodowodu, wadera niespecjalnie przepada za snuciem opowieści o swoim pochodzeniu, a mówienie o tym z reguły przychodzi jej z trudem. Jej matka - Fosforia - była bowiem zakałą, swoistą czarną owcą rodu Schraderów. Od młodości uważna za odstępstwo od normy, nie przejawiająca ani jednej ze szlachetnych cech, które tak bardzo liczyły się wśród członków rodu. Nie odczuwająca najmniejszego pociągu do zdobywania wiedzy, poznawania świata oraz jego drobnych tajemnic. Ignorancka, lekkomyślna, leniwa oraz, przede wszystkim, łatwowierna. W wieku pięciu lat zaciążyła z ledwo poznanym basiorem, dając życie młodej Sarin oraz jej bratu, który nie dożył nawet momentu nadania mu pełnoprawnego imienia. Tuż po narodzinach waderki jej  ojciec ulotnił się. Zrozpaczona tym faktem Fosforia pod osłoną nocy opuściła rodzinne ziemie, udając się na poszukiwania swojego ukochanego. Żadne z nich nigdy nie wróciło.

Sarin wychowana została przez swoją ciotkę, Izo, starszą siostrę Fosforii, oraz jej partnera. Dzieciństwo spędziła wśród wesołych pisków młodszego o niecałe dwa miesiące miotu, w którego skład wchodziły trzy rude szczeniaki. Aż do czwartego roku życia prawda o biologicznych rodzicach Sarin była przed nią zatajana, przez co wadera żyła w przekonaniu, że jest jednym ze szczeniaków pierwszego miotu Izo. Fakty wyszły na jaw dopiero w momencie, gdy Sarin wyznała przybieranej matce, że od jakiegoś czasu zaczęła zauważać widoczne różnice między sobą, a resztą rodziny. Po poznaniu prawdy doszła do wniosku, że aby odkryć prawdziwą siebie, musi spróbować oderwać się od wpływów wilków, do których usilnie przyrównywana była przez całe życie. Cztery miesiące przed swoimi piątymi urodzinami opuściła rodzinne ziemie, pozostając jednak w pozytywnych relacjach zarówno z przybieranymi rodzicami, jak i resztą rodziny.

W po roku wędrówki dotarła na tereny królestwa północy, gdzie postanowiła zostać.

Autor: Dunno#7471